در زمینشناسی ایران، این باور وجود دارد که سرزمین ایران در بخش میانی کوهزایی آلپ – هیمالیا است که از باختر اروپا آغاز و پس از گذر از ترکیه، ایران، افغانستان تا تبت و شاید تا نزدیکیهای برمه و اندونزی ادامه دارد.
جایگاه زمینشناختی ویژه این کوهها در فصل مشترک دو قاره اوراسیا و گندوانا سبب شده تا دربارهٔ چگونگی پیدایش این نوار چینخورده دو نظریه بزرگناودیس تتیس و زمینساخت ورقی مورد بحث باشد.