حفظ محیطزیست از زیر لحاف
(به قلم سام خسرویفرد)
پدیدهای جدید است؛ لم داده روی مبل یا دراز کشیده زیر پتو اما در حال مبارزه و انجام وظایف شهروندی. این روش نوین مبارزه بیاثر را غربیها، اسلاکتیویسم (Slacktivism) میگویند و در ایران هنوز معادل درستی برای آن ساخته نشده است. این واژه در ویکیپدیای فارسی ترجمه شده: مبارزه از زیر لحاف.
اسلاکتیوسم به معنای فعالیت مفرط در فضای مجازی و شبکههای اجتماعی است که در نهایت فرد فعال، احساس میکند در یک زمینه عمومی مثل حفاظت محیطزیست، مشارکتی جدی داشته است. افرادی که به هنر اسلاکتیوسم آراستهاند در میدان عمل حضور کماثری دارند.
در حوزه محیطزیست اسلاکتیویسم بیش از پیش رواج چشمگیری یافته است: دست به دست کردن عرضحالها و دادخواستها (Petition)، امضا جمع کردنهای اینترنتی، بحث و مجادلههای بیپایان، اظهار فضلهای مکرر بدون مبنای دقیق علمی و عملیاتی.
تغییرات اقلیمی جهان را تهدید میکند و در این ارتباط ایران یکی از ده کشور نخست جهان است، زیستگاههای ایران در حال از دست رفتن است و هزاران نفر در سال بر اثر آلودگی هوا میمیرند، خشکیدگی به اوج خود نزدیک میشود و بیآبی به شورای عالی امنیت ملی راه مییابد، در چنین شرایطی فعالیتهای نمادینی مثل آشغال جمع کردن و اتکا به «فرهنگسازی» اگر مطلقا بیاثر نباشد آن چنان کماثر است که تفاوت چندانی با اسلاکتیویسم در فضای مجازی ندارد و میتوان آن را اسلاکتیوسم بدخیم دانست.
موثرترین راه برای حفظ و نجات ایران، درخواست از مسئولان و نمایندگان انتخابی است. گروههای علاقمند به آینده ایران باید تغییر وضعیت محیطزیست را از کسانی مطالبه کنند که با رای مردم به پست و مقام رسیدهاند. بیعملی مردم و گروههای محیطزیستی و عدم پیگیری مطالبات باعث میشود روند موجود ادامه یابد و سراسر ایران به نابودی کشیده شود.